***
Zaczęło się więzią,
która urosła do nadziei.
Już w chwilę potem
płynął potok cichych słów.
Było tak, jakbyśmy znali
się od dawna. Szukaliśmy
dobrej karmy w synchronizacji
każdej schwytanej idei.
I wtedy myśli krzyczały głośno:
to szczęście, że mam ciebie.
Teraz nie zgubię się, idąc po
krętych ścieżkach życia.
Jednak piękno chwil tkwi w tym,
że są ulotne i znikają na wietrze.
Rację miał stary Marek Aureliusz
mówiąc że nie ma rzeczy wiecznych.
Złudnie cienka więź pękła
i znów się nie znamy.
Tak sobie bliscy, a jednak obcy
idziemy teraz obok siebie...
Wątek muzyczny na dziś:
1) http://www.youtube.com/watch?v=qgUL3ut4gyQ
Podnieś gwiazdę na ciemny horyzont i podążaj za światłem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz