Łza

Łzy - czyste kryształy prosto z wnętrza nas samych. Oszlifowane troskami i zmartwieniami okruchy duszy, tworzące wewnętrzny pancerz, ale jeśli kształtuje je czas radości stają się najpiękniejszymi eksponatami w gablotce życia. Prawdziwą łzę może dostrzec tylko Przyjaciel. Dostrzeże on problemy lśniące kroplami pod rzęsą, a postronni tylko rozmazany makijaż. Łzy niosą ze sobą katharsis - oczyszczenie i ukojenie. Są wodospadami duszy wylewającymi się spod powiek. Ktoś powie, że to słabe - swobodnie płakać. Ja sądzę, że łza to świadectwo prawdziwości życia. To w niej kryje się troska o wszystkie bliskie sercu osoby, niekiedy nie widzące, lub nie chcące tej troski dostrzec. Tam schowana jest również, bezinteresowna chęć niesienia pomocy zarówno w sprawach błahych jak i tych poważniejszych. W końcu łzy kryją niepewność z tego czy dobre intencje zostaną zrozumiane właściwie, kryją lęk o jutrzejszy dzień...

Spoglądającym, lecz nie dostrzegającym...

***

Łza

Cicha opowieść duszy

O spełnionym marzeniu

Niepewność i lęk

W życia cieniu

Niemy krzyk

W bezruchu miłości

Świadek zawodu

I ogromnej radosci

Kropla pasji

W świecie znudzenia

Drobinka troski

O los Przyjaciela... 

Wątki muzyczne na dziś:
1) http://www.youtube.com/watch?v=YJ826STpVG0&feature=related

Przyjaźń może się rozwijać jedynie wtedy, gdy przyjaciele potrafią zaskakiwać siebie wzajemną bezinteresownością. Ludzie niedojrzali kierują się zasadą: „Kocham ciebie, gdyż ciebie potrzebuję”. Przyjaciele kierują się zasadą: „Potrzebuję ciebie, gdyż ciebie kocham”. Przyjaciel cieszy się najbardziej wtedy, gdy sprawia radość z ukrycia. Jego zyskiem jest to, że ja coś zyskuję. Przyjaźń jest szczytem bezinteresowności i dlatego nie można jej kupić ani sprzedać, a jedynie ofiarować.